Դե իհարկե երկնքից բառն է բաց թողնված հայտնի այս ասույթում։ Մեծն հայ սիրված դերասանուհու այս խոսքերն ասես անհնար է լինի գեթ մեկ հայ ով չհիշի, քանի որ բոլոր ժամանակների համար բավական տարբեր առիթներով այդ ամենն իսկապես հիշատակվել է շատերի կողմից։
Հայկական կինոն ասես հենց նրա պես սիրված արտիստների մասնակցությամբ էր, որ համ ու հոտ ուներ և մինչ այժմ շարունակում է վայելել հայ ժողովրդի սերը։
Հայ արտիստներ, որոնք իրենց ժամանակին բացառիկ էին և մինչ մեր օրեր ևս շարունակում են նույն կերպ մեծարանքի արժանանալ հայ ժողովրդի կողմից, չնայած այն փաստին, որ նրանցից շատերն այժմ մեզ հետ չեն այլևս։
Հայտնի այս ասացվածքն անգամ բավական արդիական է մեր օրերում։ Բավական շատ հանդիպող անարդարություններ, մարդկային սառը վերաբերմունք ոչ միայն հայրենիքի այլ նաև ծնողի նկատմամբ, արտագաղթ երկրից և իհարկե անվերջ կարելի է թվել այս շարքը։
Աշխարն ասես ծուռ է ամենքի դեպքում մի ձևով։ Թերևս հենց այս հետաքրքիր ֆիլմից՝ Մեր մանկության տանգոից էլ կարծես թե անչափ հետաքրքիր դրվագներ են ներկայացված անգամ կյանքի տարբեր ժամանակներում կատարվող դեպքերի մասին։
Սա թերևս իր տեսակի մեջ այն բացառիկ աշխատանքներից մեկն է, որն իսկապես անհնար է դիտել առանց հուզմունքի և միևնույն ժամանակ նաև հիացմունքի։