Ամուսնացել էինք կիսուրենքս իրանց մահճակալը տվեցին մեզ, իրանց համար նորը առան․ Երբ հարցրեցի ինչի նորը մեզ չտվեցին, նենց բան ասեց, որ ամոթից քիչ մնաց գետինը մտնեի․․․Նոր էինք ամուսնացել ու մեր ննջարանի վերանորոգելուց հետո դեռ մահճա կալ չկար: Որոշել էին նորը առնեին:
Ու ինչ. սկեսուրս ու սկեսրայրս գնացին լրիվ նոր ու մեծ մահճակալ առան: Մտածում էի դա մերը պիտի լինի, բայց, ասեցին որ իրեն ցը կտան մեզ, նորն էլ իրենք կօգտագործեն:Ճիշտն ասած զարմացել էի էտ արարքի վրա:
Իրանց մահճակալը 30 տարվա մահճակալ էր, նորը մեզ չէին տալիս: Դե ձայն չհանեցի ճիշտն ասած, բայց չէի ուզում իրենց մահճա կալի վրա քնել:Սկեսուրս էլ իբր բացատրում էր իրանց արարքի միտքը, ասեց․
-Աղջիկ ջան, սա նորա, դուք էլ նոր ամուսնացած եք, պիտի շարքից հանեք:
Հենա մերի վրա քնեք, ինչ ուզում եք արեք:Ասածներից ամոթից գետինն էի մտնում: Դա իբր ասելու բանա: Այ հենց նման բաների հա մար պիտի առսնձին ապրես, ոչ թե նույն տան մեջ մի բան էլ ուղղություն ցույց տան: Մերոնք, որ իմացան էտ մասին, պապաս ասեց ես կառնեմ նոր մահճակալ: Առան բերեցին, սկեսուրս ոչ էլ վատ զգաց: