Երբ իմացա, որ հարսս ինձանից մի քանի տարով ա փոքր, չէի ուզում նրան ընդունել, բայց․․․Այս դեպքից հետո ասում եմ որդուս ար ժանի կին ա, էսքան հավատարիմ աղջիկ հիմա չես գտնի։Հարսիս հանդեպ վատ էի տրամադրված, քանի որ առաջին իսկ օրվանից ինձ մի հանգամանք էր խանգարում նրա հետ շփվել։
Բանն այն էր, որ նա որդուցս տարիքով բավական մեծ էր։ Ընդամենը մեծ չէ, այսինքն՝ այնպես չէ, որ մի երկու տարվա համար անհա նգստանում եմ, այլ խնդիրն այն է, որ հարսս ընդամենը 3 տարով էր ինձանից փոքր։Էդ տարիքային տարբերությունն ինձ իսկապես շատ էր անհանգստացնում։
Ճիշտ է, տղայիցս 13 տարով մեծ կին էր, բայց ընդհանրապես տեսքից նման բան չէիր ասի, քանի որ տղաս իրտարիքից շատ մեծ է երևում, և նրանք իսկապես համապատասխան զույգ էին, բայց դե մոր սիրտ է, ի՞նչ անես։
Բայց էս կարծիքս հարսիս մասին փոխվեց էս դեպքից հետո։
Իմացա, որ հարսիս մի տղամարդ էր գրել, ասել, որ ցանկանում է շփվել, իսկ հարսս էլ մի երկար պատասխան էր գրել այն մասին, որ ամուսնացած կին է և նման հարաբերությունների ցանկություն չունի։
Որ իմացա, էնքան հպարտացա։ Իրոք որ իմ տղային արժանի աղջիկ ա, ուրիշ ոչ մեկին չեմ պատկյերացնում տղայիս կողքին։