Պահի տակ տաքացա ու որդուս ու հարսիս տանից դուրս հարեցի․․․Հիմա փոշմանել եմ, ուզում եմ հաշտվեմ, չգիտեմ երեխեքիս սիր
տը ոնց շահեմ, խորհուրդ տվեք, խնդրում եմ։Ես մեծ սխ ալ եմ արել, որ հիմա ինքս ինձ չեմ կարողանում ներել, չգիտեմ, թե ինչպես
փոխել ներկա իրավիճակը իմ ընտանիքում, որը ես ավե րե ցի իմ ձեռքերով:
Երկու ամիս առաջ ես գո ռում էի, ձեռքերս շփում, մտածում էի, որ ամեն ինչ ճիշտ եմ արել, բայց հիմա նման սր տնեղությունից ու-
զում եմ լաց լինեմ: Սկզբից պատմեմ, որ ամեն ինչ հասկանալի լինի: Հարսս իմ ս րտով չէր, ես հենց առաջին հանդիպման ժամանակ
իրան չհավանեցի: Բազմանդամ ընտանիքից ա, խ եղճ ապրած:
Հղիացել էր ու դրա համար որոշեցին արագ հարսանիք անեն:Հարսանիքին նստած էր սու ու փուս, մենակ սոկ էր խմում: Հարսանի
քից հետո գանցին խնամիների տանը ապրեցին: Բայց հետո երբ երեխեն ծնվեց, տեղափոխվեցին իմ մոտ, որովհետև դրանց տանը
փոքր երեխաներ կային ու երեխային չէին թողնում քնել։
Գործից տուն էի գալիս, տեսնում էի, որ տունը կե ղտոտ է, փոշոտ:հարսս սկի աման լվանալ չգիտեր: Սկսեցի կարծիքս հայտնել։ Տղես
կնգան պաշտպանեց, ես էլ ասեցի,որ հավաքեն իրանց վեշերն ու գնան իմ տնից:Առաջին մի ամիսը լավ էր,հանգստացա, տունս մաք
րեցի,բայց հետո սկսեցի կարոտել թոռանս, տղուս, նույնիսկ հարսիս:
Սոցցանցերում տեսնում եմ իմ գեղեցկադեմ թոռան հազվագյուտ լուսանկարները։Նրանք ապրում են փոքրիկ սենյակում,բայց բոլորն
այնքան գեղեցիկ են, ժպտում են:Ես ուզում եմ գնալ ու ներո ղություն խնդրել:Ես համաձայն եմ, թող տունս կեղտոտ լինի,երեխան լաց
լինի, բայց տունս լիքը լինի,իմ հարազատներն իմ տանը ինձ հետ լինեն,որ առավոտները տեսնեմ իրենց, որ վայելեմ իրենց ներկայութ
յունը: Խորհուրդ տվեք, խնդրում եմ։