Երեկ տուն եմ գալիս գործից, արդեն հասել էի դռան մոտ, հիմի զանգ եմ տալիս, բացող չկա, լավա մոտս մի հատ ավել բանալի կար․ Նե րս մտա տենամ անծանոթ շորեր գետնին․․․Երեկ իմ համար գործից տուն էի գալիս, արդեն հասել եմ դռան մոտ, հիմի զանգ եմ տալիս, բայցող չկա, բայց ընենցա որ գիտեմ մարդս հաստտա ներսնա, նույնիսկ զանգում եմ իրա հեռախոսի ձեննա գալիս։
Ասի յա էս ինչ հաշիվա, որ տեղերից ալարումա հելնի ու դուռը բացի։ Մոտս նայեցի լավա մի հատ ավել բանալի կար։ Դուռը բացի, մտն եմ ներս տենամ մի հատ բարդակ։Անծանոթ կոշիկներ են քցած, չգիտեմ ում շորերն են գետնի վրա պոլերս մաքրում, զալն էլ մարդ չկա։
Կատաղած հելա գնացի սենյակ, մեկ էլ տենամ մարդս, ընկերուհիներս ու մարդուս ընեկերները փուչիկներով ու տորթոց դուս եկան դե մս թե բա ծնունդդ շնորհավոր։ Պատկերացնում եք էնքան էի տարվել գործով ու գլխացվով տուն եկել, որ դաժը մոռացել էի որ էտ օրը իմ ծնունդնա։
Ես ասի բա էս ինչի ոչ մեկ ինձ չի զանգե, էն էլ տենամ հեռախոսիս ձենը անջատածա, ես էլ մի 20 հատ բաց թողնված զանգ ունեմ։ Վայ ընենց էի ուրախացե, որ քիչ էր մնում պարեյի։ Ընկերուհիներիս ասում եմ, որ սենց սենց մոռացել էի ծնունդս ա, ասում են լավ կանես գնաս բժշկի, չուշացնես, թե չէ վարի ես գնում, մենք էլ քեզ իրոք արդեն կորցնում ենք։
Վայ ճիշտ են ասում, գնալու եմ մի ամսով արձակուրդ վերցնեմ։