Երբ ամուսնացա իտալացի ինձանից տարիքով մեծ տղամարտու հետ, ընտանիքս վրաս խաչ քաշեց, բայց․․․Մի ամիս առաջ եկանք Հայաստան, մենակ տենաք մեզ ոնց դիմավորեցին։Ծնողների դեմ գնացի ու ամուսնացա ինձնից, նույնիսկ հորիցս բավականին մեծ տղամարդու հետ։ Ազգությամբ իտալացի ա։
Ես տուրիստականում էի աշխատում ու սիրելիիս հետ ծանոթացա, երբ եկել էր Հայաստան։ Իրենց խմբին ես էի ուղեկցում ու էտպես էլ ամեն բան սկսվեց։Շատ հարազատ էր թվում ինքն ինձ ու էնն սերն ու ջերմությունը, որ զգում էինք իրար հանդեօ, ոչ ոք մինչ օրս չի հասկանում։
Ծնողներս ասում էին, լիքը ուզողներ ունես, ընտիր հայ տղերք, ինչ ես գտել էտ բիձու մեջ։ Հայրս ասում էր, եթե ընտրեցիր դրան, մեզ մոռանում ես։ Մի պոսքով շատ ծանր էր իմ համար, բայց ես ընտրեցի իմ ամուսնուն։Մտածում էի, միևնույննն է տարիների հետ կհա մակերպվեն ծնողներս ու ինձ ետ կընդունեն։
Արդեն 3 տարի է ինչ ամուսնացել եմ ու ամուսնուս հետ բնակվում եմ Իտալիայում։ Երջանիկ երեք տարիներ են ուղղակի։ Չեմ թաքց նի լացով գիշերներ եմ անցկացնում, երբ հիշում եմ ծնողներիս ու երկիրս։ Կարոտել եմ ահավոր։
Էտ ամենը ամուսինս տեսնելով ասեց,որ հավաքվեմ մեկնում ենք Հայաստան։Ասեց,որ ուզումա հանդիպի ծնողներիս, խոսի հետները ու մեզ հաշտացնի ու բարեկամանանք։ Մեկ ամիս առաջ առանց զգուշացնելու եկանք Հայաստան։ Գնացինք ուղիղ մերոնց տուն։ Մա մաս դուռը բացեց ու արցունքն աչքերին ինձ գրկեց։
Պապաս էլ էր շատ հուզվել, բայց ցույց չէր տալիս, դեռ նեղացած էր։ Ես սպասում էի, որ վիճելու են ու մեզ հանեն տնից։ Բայց էտպես չեղավ։Հայրս սկզբից ոչ մի բառ չխոսեց հետս։ Նույնիսկ տնից դուրս եկավ։Ու մի քանի ժամ հետո առևտուր արած եկավ տուն։ Ամուս նուս ասեց, միասին խորոված սարքեն ու շփվեն։ Չգիտեմ ինչ լեզվով էին շփվելու, բայց լեզու էին գտել։
Հայրս մի կերպ համակերպվեց ընտրությանս հետ ու հաշտվեցի ծնողներիս հետ։ Վերադարձանք ու շուոտով սպասում եմ, որ ծնող ներս գան մեզ հյուր՝ Իտալիա։