Քաղաքից ձևիստ հարսիս տղես բերել էր գյուղ․ Որ մտան ներս, տեսան՝ լավաշ եմ թխում, էդ աղջիկն ընենց բան արեց, որ․․․Իրոք եր կու ոտքով աչքս մտավ
Մտածում էի՝ հարսս ընդհանրապես գործ անել չի կարողանում, քանի որ միշտ երբ հանդիպել էի, նստում էր, շպարից ու տարբեր արտաքին փոփոխություններից խոսում։ Ես էլ, անկեղծ կլինեմ, էդքան էլ չէի համակրում էդ աղջկան, քանի որ միշտ համարում էի, որ նա արժանի չէ իմ որդուն։
Բայց էս դեպքը իմ վերաբերմունքը լրիվ փոխեց էդ աղջկա նկատմամբ։Ուրեմն՝ էն անգամ տղաս նշաանածին՝ մեր հարսին բերեց գյուղ՝ մեր տուն։ Էկան, ես էլ անպատրաստ էի, նստած լավաշ էի թխում։Մրոտ ու կեղտոտ էի, ու որ ներս մտան, վատ զգացի ինձ։
Մեկ էլ էդ աղջիկը, ի զարմանս ինձ, նստեց, ասեց՝ ինչո՞վ օգնեմ Ձեզ։Հետս սկսեց լավաշ թխել, օգնել, ու միասին մի քանի ժամում էս գործը գլուխ բերեցինք՝ իրար հետ խոսելով, զրուցելով։Ասածս ինչ ա։ Մարդկանց ատաքինց մի դատեք։ Իրոք գուցե մեր էրեխեքը չեն կարող վատ աղջիկների ընտրել, քանի որ որպես օրինակ հենց մեզ են ունեցել։
Աղջի՛կս, ապրե՛ս։