Հանգստյան օրերին թոռնիկը սովորականի պես եկավ պապիկի մոտ: Բայց պապիկը զգաց, որ թոռնիկն անտրամադիր է: Նախորդ անգամների պես չէր ճպտում, տխ ուր նստել էր: Հետո մոտեցավ պապիկին ու ասաց. -Պապիկ, կարո՞ղ եմ ընդմիշտ մնալ քեզ մոտ: Պարզապես ինձ տանը չեն սիրում: Մայրիկը միշտ ապերիկի հետա, իսկ Կարեն քեռին իմ հետ շատ կո պիտ ա խոսում, չի թողում սենյակ մտնեմ: Մաման ու Կարեն քեռին մենակ ապպերիկին են սիրում:
Ես իրանց պետք չեմ: Երկու օր առաջ իմ փո րիկը ցա վում էր, պառկած էի, իսկ մաման իմ սենյակ չմտավ, չհարցրեց, թե ինչի եմ պառկած: Կարեն քեռին ինձ մի քանի անգամ խ փել ա, ճիշտ ա ուժեղ չէ, բայց խփ ել ա: Ես չեմ ուզում իրանց հետ ապրեմ: Պապիկը գրկեց թոռանն ու խոստացավ, որ այլևս թույլ չի տա, որ նրան նեղա ցնեն: Երբ մայրը եկավ դստերը տուն տանելու, պապիկն ասաց.
— Աղջիկն ասյուհետ ինձ մոտ կմնա, դուք նրան լավ չեք վերաբերվում: Նա ինքն է ինձ պատմել: Քո բռ նա կալ ամուսինը լավ չի վերաբերվում նրան, նույնիսկ ձ եռք է բարձրացնում երեխայի վրա, իսկ դու այդ մենը հանդուրժում ես: Հետո դու շատ կզղջաս, որ ո դստերը փոխել ես ինչ որ տղամարդու հետ: Դուստրը փորձում էր հորը համոզել, որ երեխան ամեն ինչ չափազանցնում է: Հինգ տարի անց նա իսկապես բաժանվեց այդ տղամարդուց: