Երբ որդիս հայտարարեց, որ ուզում է ամուսնանալ, մենք չընդդիմացանք, թեև հիանալի հասկանում էինք, թե ինչով ավարտ է այն ունենալու․․․Որդս մի աղջկա բերեց տուն և հայտարարեց, որ այս տիկինը իր ապագա կինն է։ Նա ինձ դուր չեկավ առաջին իսկ հայացքից:
Ամեն ինչի մեջ քիթը խոթում էր, չգիտեր, թե ինչպես խոսել մարդկանց հետ, նրա ձեռքերը սովոր չեն տնային գործերին, դրանք ստե ղծվել են միայն գեղեցկության սրահներ գնալու համար, նա որդուս ընկալում էր որպես անձնական սպասավոր: Իսկ որդիս որոշել է ամուսնանալ։ Ես հոգնել եմ բացատրելուց, բայց նա ոչինչ չի ուզում լսել:Նրանք սկսեցին պատրաստվել հարսանիքին։
Նրանց ընդհանուր կյանքը միանգամից չստացվեց, ինչը ոչ մեկի համար անակնկալ չէր։ Նա չգիտի ինչպես պատրաստել, ոչ լվանալ, ոչ մաքրել, նա միայն փող է պահանջում իմ որդուց և ամբողջ օրը սրահներում անցկացնում: Զարմանալի չէ, որ մեր բոլոր հարազ ատները չկարողացան նրան սիրել:
Ընտանեկան մի տոնակատարության ժամանակ եղբայրս մեզ ընտանեկան դիմանկար է նվիրել, որտեղ բոլոր հարազատները կան, բայց հարսիս չի նկարել։ Երբեք չի սիրել այդ աղջկան: Նրա նմանին սիրել կլինի՞: Հարսս արագ դուրս եկավ, որդիս դուրս եկավ նրա հետևեց: Այդ ժամանակվանից նա մեզ հետ չի խոսել։
Նա կարծում է, որ ես կոնկրետ խնդրել եմ իր եղբորը, որ չնկարի, բայց սա նրա նախաձեռնությունն է։