Սկեսուրս ամուսնուս առաջին ամուսնությունից ծնված երեխային տարել է իր մոտ։ Տարիների ընթացքում նա փ չ ացրեց այս երեխային, իսկ հիմա ուզում է, որ այս անկառավարելի տղային տանենք մեզ մոտ։ Ամուսնուս տղան 9 տարեկան է։ Վերջին տարիներն ապրում է սկեսուրիս հետ։ Նրա մայրը գնացել է Իտալիա մշտական բնակության։ Այսպիսով երեխան մնացել տատիկի մոտ։ Ես ու ամուսինս հանդիպեցինք մի փոքր ուշ։ Սկեսուրս էլ իմ աչքի առաջ ներկայացում սարքեց ու պատմեց, թե ինչպես է սիրում իր թոռանը։ Բայց նույնիսկ այն ժամանակ ինձ թվում էր, թե խոսքը ոչ թե երեխայի սիրո, այլ ալիմենտի մասին է։ Ես ու ամուսինս ամուսնացանք այս իրադարձություններից մեկ տարի անց։ Ինձ չէր վա խեցնում, որ նա երեխա ուներ։ Ամուսնուս տղան հազվադեպ էր մեզ հետ լինում, բայց ես նկատեցի, որ այնտեղ դ աստիարակության հոտ անգամ չկար։ Երեխան անտե սված էր ու անկառ ավարելի։
Սկեսուրս ինձ չէր վստահում։ Նա նույնիսկ չթողեց ինձ մոտենալ իրեն: Նա կարծում էր, որ տղան ինձ մոտ վատ կզգա, քանի որ ես տարօրինակ կին եմ։ Ես չեմ վի ճել: Մենք ժամանակ առ ժամանակ շարունակեցինք նրա հետ ժամանակ անցկացնել, գնում էինք ամեն ինչ ու մասնակցում նրա կյանքին այնքան, որքան թույլ էր տալիս սկեսուրս: Խորթ որդուս հասցեին ցանկացած արտահայտություն արգ ելված էր: Սկեսուրս պատրաստ էր բոլորին կտոր-կտոր անել, եթե նման բան լսեր։ Եվ նա նաև երեխային դարձրեց իր հոր դեմ։ Նա ասել է նրան, որ իրեն փոխանակել է ուրիշ կնոջ հետ։ Ընդհանրապես, ես ստիպված էի ձեռքերս լվանալ ու մի կողմ քաշվել։ Շուտով ամուսինս նույնպես դադարեց մասնակցել որդու կյանքին, քանի որ մայրը նրան միշտ ծայրահե ղացնում էր։
Այդ ժամանակվանից անցել է 4 տարի։ Ես ու ամուսինս շուտով ծնողներ ենք դառնալու, իսկ վերջերս հայտնվեց սկեսուրս և ասաց, որ ուզում է մեզ տալ ամուսնուս տղային, քանի որ չի կարողանում գլուխ հանել նրանից։ Տղան ընդհանրապես ոչ մեկին չի լսում։ Նրանից բո ղոքում են բոլոր ուսուցիչները։ Նա խո ւլիգանություն է անում, բաց է թողնում դասերը և կռ վում բոլորի հետ։Սկեսուրս պնդում է՝ թոռանը մա նկատուն կտա, եթե հրաժարվենք։ Ըստ երևույթին, նա չի հետաքրքրվում երեխայի ճակատագրով։ Ինչպես լինել այս իրավիճակում, ես պատկերացում չունեմ: Բայց խնդիրն ինքնին չի լուծվի