Երբ ամուսինս ինձ տանից դուրս հանեց, ստիպված գնացի սկեսուրիս տուն ու մտածում էի, որ չի ընդունի, բայց․․․Մտածել անգամ չէի կարող, որ այդպես ինձ կընդունի:Երբ ամուսինս մեզ տանից դուրս արեց, ես չգիտեի ուր գնալ, ոչ վարձի գումար ունեի, ոչ էլ հացի փող: Երեխայի հետ չէի կարող դրսում մնալ:
Գնացի ուղիղ սկեսուրիս տուն: Ես չէի կարողանում հանդարտվել, լաց էի լինում: Նման բարություն չեմ սպասում նրանից, և նորից անկ եղծորեն շնորհակալություն հայտնեցի նրան.
-Եթե դու չլինեիր, ես ու աղջիկս չգիտեմ ուր կգնայինք, որովհետև ես նույնիսկ աշխատանք չունեմ, նույնիսկ հաց չունեմ։
-Հանգստացիր, ոչինչ, ամեն ինչ լավ կլինի։ Ես ինքս եմ մե ղավոր, այդպիսի անպատասխանատու որդի եմ մեծացրել։