Վեց տարի շարունակ ամուսնուցս թաքցրել եմ աշխատավարձիս իրական չափը, ու պարզվեց, որ իզուր չէր․․․Մենք ապրում ենք բավա-կանին երկիմաստ աշխարհում: Ամեն ինչ այնքան արագ է փոխվում, որ նույնիսկ սարսափելի է մտածել:Տատիկս ինձ միշտ սովորեցնում էր լինել ամուսնուս հետ ազնիվ և բարի: Նա ամեն ինչում վստահում էր պա պիկին, նրանք ապրում էին կատ արյալ ներդաշնա-կության մեջ:Բայց մեր դարաշրջանում արժե ապրել բոլորովին այլ սկզբունքների համաձայն:
Ես դա հասկացա համալսարանում, երբ իմ առ աջին ընկերը դավաճանեց ինձ: Հետո, մի քանի տարի անց ես ամու սնացա և շուտով գն ացի ծննդաբերության արձակուրդ:Դրանից առաջ ես աշխ ատում էի իմ նախկին դասընկերոջ ընկերությունում: Նա զբաղվում էր փայ տի հազվագյուտ տեսակներից կահույքի արտադրությամբ: Աշխա տանքը փոշոտ չէր, իսկ եկամուտը՝ կայուն:Արձակուրդում ես չէի նա խատեսում շատ երկար մնալ:
Որդուս ծնվելուց երկու տարի անց նրան ուղար կեցի մանկա պարտեզ, և ինքս վազեցի աշխ ատանքի: Պարզվեց, որ մեր ընկերությունը դժվարությամբ է գոյատևում: Ղեկավարությունն ակտիվորեն կրճատումներ է անում և ես գործնականում առաջինն եմ աշխա-տանքից ազատվելու թեկնածուների ցուցակում … Բայց ես չհուսահատվեցի, այլ սկսեցի աշխատել երեք հոգու փոխարեն: Ես իսկապես ուզում էի, որ իմ դասընկերոջ գործը պահպանվի գոնե նույն մակարդակի վրա: Իմ ջանքերը գնահատվեցին:
Ավելին, ընկերությունն իսկապես փոխեց զարգացման վեկտորը և նորից սկսեց արտադրել բավարար պահանջարկ ունեցող ապրանք ներ:Ինձ աշխատանքից հեռացնելու փոխարեն ես վերադասներից ստացա առաջխաղացում` աշխատավարձս քառապատկվեց: Եվ մինչ այդ էլ էի ստանում բավական զգալի գումար: Տանն ամո ւսնուս ասացի աշխա տավարձի բարձրացման մասին, բայց հարկ չհա-մարեցի ճշտել, թե քանի անգամ է ավելացել այն:
Վեց տարի է անցել: Այս ամբողջ ընթա ցքում ես մի կողմ դրեցի «լրացուցիչ» գո ւմար իմ երեխայի բնակ արանի համար: Խիղճս ինձ ամե նևին չի անհանգստացնում: Ես հավ ատում եմ, որ ես շատ ճիշտ եմ վարվել: Ես չէի ծախ սում դրանք իմ քմահաճույքների վրա, այլ կուտ ակում էի կարևոր գործի համար:Եվ ահա վեց տարի անց ամուս նուս հեռախոսի մեջ ես պատահաբար գտա մի կնոջ հետ նամակագր ություն: Պարզվեց, որ նա արդեն երկու տարի ապրում էր երկու ընտանիք ունենալով:
Ես դրանից սկանդալ չսարքեցի, պարզապես որոշեցի ամուսնալուծվել: Եվ այսպես ավարտվեց իմ երջանիկ և հուսալի ընտանեկան կյ անքը: Սարսափելի է մտածել, թե ինչ կարող էր պատահել, եթե նախապես ստեղծած չլինեի այդպիսի «անվտանգության բարձիկ»: Հի մա ես չեմ վախենում իմ ապագայի համար և բոլորին խորհուրդ եմ տալիս այդպես վարվել: