Մեծ գւոմար էի վերցրել մոտ ընկերոջիցս ու վերադարձնել չէի կարողանում։ Գումարը դրել էի գործի մեջ, ու այն հետ չէր եկել, քանի որ սխալ հաշվարկներ էի իրականացրել, որոնք սխալ էին դուրս եկել։ Մի խոսքով՝ վատ վիճակում էի՝ մի կողմից ընկերոջս պարտքը, որ չէի կարող չտալ, մյուս կողմից՝ ձախողված գործս, որ չէի կարող գլուխ բերել։
Գորսծ կարգի բերելու համար միլիոններ էին անհրաժեշտ, իսկ դրանք պարտք անել էլ չէի կարող, վախենում էի։ Էդ օրը վերջինն էր, հաջորդ օրը խոստացել էի ընկերոջս փողը վերադարձնել։ Ու ի՞նչ եղավ։
Ամբողջ գիշեր անքուն աղոթեցի, Աստծուց խնդրեցի, որ մի դուռ բացի, ինձ մենակ չթողնի։ Հարցը փողը չէր, այլ այն, որ դրա պատճառով հիմա էլ ընկերոջս էի կորցնելու անիմաստ տեղը, չնայած գումարը գտնե էլ մի գիշերում պարզապես անկարող էի։
Լույսը բացվեց, մի րոպե աչք չէի փակել՝ էնքան լարված էի։ Մեկ էլ տեսնում եմ՝ ընկերս է առավոտ շուտ զանգում։ Ասեցի՝ էդ ա, զանգել ա, որ պարտքն ուզի, մեկ էլ տեսեք՝ ինչ հրաշք եղավ։
Ընկերս էր, զանգել էր, որ ասեր՝ մի քանի միլիոն գումար էլ ունի, որ կարող է դա էլ ներդնել իմ գաղափարի իրականացման գրոծում։ Ասաց՝ ուժերիդ հավատում եմ, մի անգամ էլ փորձիր, եթե չստացվի, հետո քիչ-քիչ կտաս։
Աստված ջան, իսկական հրաշք ա, ականջներիս չեմ հավատում։ Իրոք որ իմ ընկերներիս թանկ մարդ չկա։