Գնացել էի խոպան աշխատելու․ Երբ հետ եկա, կինս ասեց, որ մերս գնացել ա գյուղ․ Մտածեցի մերս հաստատ մենակ գյուղ չէր գնա,հա սկացա, որ մի բան էն չի․․․Ես մի քանի ամիս էր խոպանում էի, էլ չէի դիմանում, մի քիչ փող աշխատեցի ու հետ եկա:Տնից լավ տեղ չկա, որտեղ քեզ սպասում են ընտանիքդ, ծնողդ:
Մերս մի ժամանակ գյուղում էր ապրում:Բայց, երբ մեծացավ, էլ չէր կարողանում մենակ յոլա գնար ու բերեցի մեր տուն:Գիտեի,որ հարս ու կիսուր իրար հետ էդքան էլ լավ յոլա չեն գնում,բայց երկուսին էլ խնդրեցի, որ լեզու գտնեն իրար հետ:Շատ էի կարոտել բոլորին,մորս, կնոջս, երեխեքիս:
Ճանապարհին պատկերացնում էի, թե ոնց կուրախանան, որ ինձ տեսնեն: Պատկերացնում էի մորս ուրախությունը:Նման պահերին մորս աչքերում միշտ արցունքներ են հայտնվում ու մորս աչքերը սկսում են փայլել: Ոչ մեկին չէի ասել, որ վերադառնում եմ:
Ուզում էի սյուրպրիզ անեմ: Դուռը զանգեցի: Կնիկս բացեց ու ուրախացած թռավ գիրկս, երեխեքս էլ մյուս կողմից վազելով եկան: Սպա սում էի, որ մերս խոհանոցից դուրս կգա:Բայց չկար: Կնիկս ասեց, որ մերս գնացել ա գյուղ: Ես չհավատացի:Մերս հաստատ չէր կարա մենակ գնար գյուղ:
Հասկացա, որ մի բան էն չի: Երեխեքին հարցրի, թե ուրա տատին, ուսերը թափ տվեցին: Ինչ ասես մտքովս անցավ: Էն ինչ իմացա, վեր էր իմ բոլոր պատկերացումներից:Կնիկս մորս տարել էր ծե րանոց: Կնիկս ասեց, իբր մամաս ինքնա ուզել, որ իրն տանեն իրա հասակա կիցների մոտ:
Նույն օրը գնացի ու տուն բերեցի մորս: Իսկ կնգաս տնից դուրս արեցի: Իմ կյանքում էլ ինքը տեղ չունի: