Հայտնվել ենք անելանելի իրավիճակում Մենք հնարավորություն չունենք տատիկիս պահելու, իսկ նա չի համաձայնում ծեր անոց գնալ․․․Հայտնվել ենք անելանելի իրավիճա- կում։Այնպես ստացվեց, որ ես վաղ տարիքում հղիացա, սակայն կտրականապես դեմ եմ աբորտներին, այդ իսկ պատճառով որոշե- ցինք, որ երեխան պիտի ծնվի:Ես ու ընկերս ամուսնացանք, փոքր հարսանիք կազմակերպեցինք, քանի որ այդ պահին շատ գումար չունեինք: Գումարը չի բավականացնում, չնայած նրան, որ իմ սիրելի տղամարդը գիշեր-ցերեկ աշխատում է: Ես հուսահատ վիճակում եմ:
Որ- տեղ ենք ապրելու մեր երեխայի հետ, չէ որ փոքրիկս պիտի արժանի պայմաններով ապահովված լինի:Որոշումն ինքն իրան եկավ: Իմ տատիկն արդեն շատ ծեր է, թույլ: Նա միայնակ ապրում է 1 սենյականոց բնակարանում: Ես նրա հետ երկար խոսեցի, բաց ատրեցի իրավիճակը,խոստացա նրան տե- ղա-վորել լավագույն ծերանոցում: Սակայն ի պատա սխան իմ խնդր անքի՝ նա միայն բարկացավ: Այդ օրն իսկական սկ անդալ եղավ: Ինչպես նա չի հասկանում. որ դա բոլորիս համար լավագույն տարբերակն է: Տատիկս արդեն ի վիճակի չէ ինքն իրեն խնամել, նրան պետք է, որ իր կողքին հոգատար մարդիկ լինեն:
Ծեր անոցում նա չի ձան ձրանա և պատշաճ խնամք կստանա:Ոչինչ, ես նորից կխո- սեմ հետը, կպատմեմ ծե րանոցի դրական կողմերի մասին: Նա սովորական մարդ է,ուղղակի պետք է ճիշտ մոտեցում գտնել:Ինձ համար սար սափելի է մտածել, որ երեխաս կծնվի,իսկ մենք դեռ տուն չենք ունենա: Նրան մի վայր է հարկավոր, որը փոքրիկս կհամարի իր հարազատ տունը: Այդպես չէ՞…