Ես հանդիպեցի ու սիրահարվեցի մի շատ գեղեցիկ ու քաղցր աղջկա՝ Մաշային։ Ես չէի կարող պատկերացնել մի օր առանց նրա: Մի քանի ամիս հանդիպելուց հետո նա տեղափոխվեց ինձ մոտ։ Հետագայում օրինականացրինք մեր հարաբերությունները; Ես շատ էի ուզում երեխաներ ունենալ, բայց Մաշան պնդում էր, որ ինքը դեռ ուզում է ապրել իր համար, ես հույս ունեի, որ հայր կդառնամ։ Այսպիսով, այս հրաշքը տեղի ունեցավ. կինս հղիացավ:
Ծննդաբերությունը դժվար էր. Մի քանի ժամ անց բուժքույրը դուրս եկավ և հայտարարեց եռյակի լույս աշխարհ գալու մասին՝ երկու տղա և մի աղջիկ, ես այնքան ուրախ էի թռչկոտելով, վազելով, գոռալով և պարզապես ուրախանալով, գնացի տուն՝ անհրաժեշտ իրերը հավաքելու: Ես վերադարձա հիվանդանոց, բայց կինս չկար։ Բժիշկներն ասացին, որ Մարիան փախել է ու ոչինչ չի հայտնել։ Զանգեցի մայրիկիս և պատմեցի, թե ինչ է պատահել; մայրիկս ու հայրիկս ժամանեցին նույն օրը, լավ է, որ նրանք ապրում էին ոչ հեռու։ Ծնողներիս օգնությամբ ես մեծացրի փոքրիկներիս: Եռյակը գնաց մանկապարտեզ, հետո դպրոց ու ավարտեց ոսկե մեդալներով։ Բոլորը ընդունվեցին համալսարան և հաջողությամբ սովորեցին:
Իսկ ես մնացի մենակ, երկրորդ անգամ չամուսնացա, կորցրեցի կանանց նկատմամբ վստահությունը: Մի անգամ, երբ երեխաներով ճաշում էինք, հանկարծ դռան զանգը հնչեց։ Դուստրս բացեց դուռը, նախկին կինս կանգնած էր շեմին. նա ներս մտնելու թույլտվություն խնդրեց, ես նրան մի բաժակ սուրճ առաջարկեցի։ Մեր զրույցը չէր ստացվում, հետո նա խոստովանեց, որ այն ժամանակ ոչ ինձ էր սիրում, ոչ երեխաներին, ասաց, որ հիմա ուզում է բարելավել հարաբերությունները երեխաների հետ, բայց մեր զրույցի ողջ ընթացքում նա չփորձեց գրկել երեխաներին, նույնիսկ նրանց կողմը չէր նայում, հետո ասաց, որ իրեն գումար է հարկավոր, քանի որ ապրելու տեղ չունի։ Մենք ցնցվեցինք: Հետո պարզ դարձավ, թե ինչու է նա այդքան հանկարծակի հայտնվել:
Ես դեմ չեմ երեխաների հետ շփվելուն, բայց ոչ այն ժամանակ, երբ նա միայն օգուտի է սպասում։ Ես նրան վռնդեցի բնակարանից և զգուշացրեցի, որ այլևս երբեք չերևա մեր կյանքում: Մաշան չհանձնվեց, դատի տվեց ալիմենտի համար: Իհարկե, նա պարտվեց, նա բղավում էր ինձ և երեխաների վրա դ ատավարությունից հետո: Դուստրս այդ պահին շատ բովանդակալից բառեր արտասանեց. — Ամբողջ կյանքս երազել եմ մոր մասին։ Ինձ համար շատ դժվար էր նայել ընկերներիս երջանիկ ընտանիքներին, որոնք ունեն և՛ մայր, և՛ հայր։ Ես այնքան էի ուզում քո քնքուշ գրկախառնություններն ու նուրբ խոսքերը: Բայց հիմա ես հասկանում եմ, որ ավելի լավ է առանց մոր լինել, քան քեզ նմանի հետ։ Այդ ժամանակվանից մենք այլևս չենք տեսել Մարիային։ Իսկ դու ի՞նչ կանեիր իմ փոխարեն։