Դստերս հարսանիքին ամուսինս հարբել էր, միկրաֆոնը վերցրեց ու այնպիաի բաներ սկսեց խոսալ, որ․․․Ինձ թվում էր, հեսա ուր որ ա խնամիները հարսանիքը չեղյալ կհայտարարեն։Մենք 3 երեխա ունենք։ Մեր երկու տղաները վաղուց ընտանիք էրն կազմել, իսկ մեր աղջիկը դեռ ամուսնացած չէր, բայց շփվում էր մի լավ տղայի հետ։
Ամուսնության օրը երկար սպասեցնել չտվեղ։ Եկավ սպասված օրը։ Հարսանեկան արարողությանը շատ լավ էինք պատարստվել, ամեն բան մանրակրկիիտ պլանավորել ու կազմակերպել էինք։ Եկեղեցում պսակադրության արարողությունից հետո մենք գնացինք հանդիսության սրահ։
Ամեն բան լավ էր ընթանում, բայց հետո կենացները թեժացան։Երբ բոլորն արդեն գինովցած էին ու բոլորի տրամադրությունը բարձր էր, էս ամուսինս միկրոֆոն խնդրեց։ Միկրոֆոնը վերցրեց ու կիսախմած ձայնով հայտարարեց․ Այս երգը նվիրվում եմ իմ փեսային ու աղջան։
Ու սկսեց երգել «Доля воровская» երգը։ Դա իր սիրելի երգն էր ու այն միրակ երգը, որը նա կարողանում է երգել։ Ամոթից գետինն էի մտել մեր խնամիների առաջ։ Մի տեսակ համ ամաչում էի, համ էլ ծիծաղս էր գալիս էս իրավիճակից։ Հարսանիքի օրն անցավ, այդ դեպքն էլ մոռացվեց ու ամեն բան հարթվեց։ Հիմա ժպիտով եմ հիշում։