Էն օրը բաժնիս պետը իմ կամքին հակառակ ինձ մի հատ նենց տեղ տարավ, որ․․․Մտածում էի հեսա մերոնք կզանգեն կասեն որտեղ ես բայց․․․Բաժնիս պետը շատ լավ տղայա,էնքան սիրունա, հետն էլ բարեհամբույր,ոնց որ իսկական ջենտլմեն լինի։Ինձնից մի 5 տա րի ա մեծ։
Դե ես ինձ միշտ ծանր եմ պահե, չեմ թողե որ ծավալվի, որ հանդիպման էր կանչում, թեման փոխում էի, իսկ էտ էլ մոտս շատ լավա ստացվում։ Բայց դե գիտեմ էլի, որ ինձ հավանում ա, որ ճիշտն ասեմ ինքն էլ իմ դուրնա գալիս իրա տեսակով։Երեկ էլ առաջարկեց, որ ինձ տուն բերի, ես էլ համաձայնվա, դե վստահում եմ էտ մարդուն։
Բայց ճամփի կեսից հակսացա, որ մենք ոչ թե տուն ենք գնում,այլ քաղաքից դուրս ինչ-որ տեղ,հարցրի ասեց թե բա Սևան ենք գնում։ Ինչ խոսք անսպասելի էր, չէի մտածի, որ կարաըտենց բան անի, սաղ ճամփին հետը կռիվ եմ արե։ Վերջը հասանք ըեղ, ասի այ մարդ էս ինչ ես անում, հեսա մերոնք կզանգեն, ինչ եմ ասելու։
Ինքն էլ թե բա էն էլ ձերոնք, ֆռամ տենամ հերս ու մերս իրար հետ, մեկ էլ մեր բարեկամներից մի երկու հոգի ուրախ-ուրախ գալիս են։ Դուսա գալիս էս բաժնիս պետը ինձ ամուսնության առաջարկություն էր ուզում աներ, արդեն նախօրոք էլ ամեն ինչ կազմակեր պել էր։
Բոլորիդ էլ սենց ուրախություն եմ մաղում, ես ընդունել եմ էտ առաջարկը, արդեն պատրաստվում եմ հարսանիքիս։